GroenLinks wethouder Oetra Gopal spreekt haar waardering uit voor mantelzorgers. In dit artikel haar volledige dankwoord aan de mantelzorgers in de gemeente Hoogezand-Sappemeer
Ze vraagt mij voor de zoveelste keer hoeveel ze betaald krijgt voor het werk wat ze doet?
Sinds een paar weken gaat ze naar de dagbesteding, daar staat zelfredzaamheid centraal. Ze kookt weleens, dekt de tafel en wast af. Daar moet je toch voor betaald krijgen? Als ik haar vertel dat het niet zo is, maar dat ze erheen gaat om overdag onder de mensen te zijn. Zegt ze: doe ik dan alles gratis?Vervolgens vraagt ze of ik haar aan ander werk kan helpen. Ze weet namelijk op dat moment niet meer dat ze volgend jaar 80 jaar word. Ze is regelmatig een groot deel van haar herinneringen kwijt. Ook niet dat ze al veertig jaar in Nederland woont. Ze heeft het vaak over haar broer, die in het dorpje Henar in Suriname woont. Ze vraagt regelmatig of ik haar kan afzetten. Als ik haar vertel dat ze acht uur moet vliegen voor ze in Suriname is, kijkt ze me aan en zegt vervolgens : ik ben toch niet zo gek dat ik het niet meer weet.
Ja als mantelzorger van een dementerende moeder is het niet altijd makkelijk. Ze woont sinds anderhalf jaar bij mijn broer, haar jongste zoon en schoondochter in. Ze hebben drie zonen van 20,13 en 4 jaar. In de weekenden nemen we de zorg over zodat ze als gezin tijd hebben voor elkaar. Je vraagt je regelmatig af wat moet je doen, corrigeren of niet. We willen haar natuurlijk blijven verbinden met het heden, ja met onszelf. We merken dat ze steeds meer onteigend word van haar herinneringen. Herrineringen die dierbaar zijn en haar verbind met haar dierbaren, met ons.We worden steeds minder een deel van haar leven, en worden geconfronteerd met het feit dat er niets te doen is aan dit proces. We voelen ons vaak machteloos en proberen alles te doen vanuit liefde en plicht, om haar nog een zo menswaardig mogelijk bestaan te geven tijdens haar laatste levensjaren.
Niet alleen vanuit mijn portefeuille maar ook dus door mijn persoonlijk ervaring weet ik hoe belangrijk mantelzorgers zijn. En dus ook hoe belangrijk het is dat ze ondersteund worden en gebruik kunnen maken van voorzieningen.
Zorgen voor je naasten doe je, inderdaad vanuit liefde en plicht die je te vervullen hebt. U allen hier als mantelzorger geeft die zorg die nodig is.
Veel Mantelzorgers combineren de verzorging, de emotionele ondersteuning en begeleiding van hun naaste steeds vaker met werk. Zij hebben hierbij aandacht en ondersteuning nodig: ten bate van henzelf, maar ook van de mensen voor wie zij zorgen en de arbeidsorganisaties waar ze werken.
Op dit moment is het mogelijk om hulp voor de mantelzorger te regelen via respijtzorg. Hierbij worden de mantelzorgtaken (tijdelijk) overgenomen door beroepskrachten of vrijwilligers. Respijtzorg kan ook buitenshuis worden gegeven. De persoon die zorg nodig heeft, gaat dan tijdelijk naar een logeeradres of dagopvang.
We zien dat de vraag naar mantelzorg steeds meer toeneemt. Sinds de jaren tachtig is het aantal bewoners van verzorgingstehuizen afgenomen: oudere mensen blijven langer zelfstandig wonen en willen dat ook graag. Liefst zo lang mogelijk. Die trend zal zich doorzetten en in een vergrijzende samenleving gaat het dan ook nog eens om steeds meer ouderen. Zelfstandig blijven wonen is vaak alleen maar mogelijk met inzet van thuiszorg en mantelzorg. De verwachting voor de komende jaren is dan ook: een groeiende groep zelfstandig wonende ouderen en daarmee een steeds groter appel op mantelzorgers.
Het is en blijft onze taak als lokale overheid met de toenemende druk en decentralisatietaken die naar ons toekomt om na te denken hoe we deze ondersteuning van mantelzorgers dicht bij huis kunnen regelen en bieden.
We zijn als gemeente hiermee bezig. Zoals u weet en in onze vaktermen genoemd hebben we de richting via een houtskoolschets sociaal domein vastgesteld. En zullen in 2014 met alle betrokken de inhoud bepalen. Hierbij zal de rol van de mantelzorger maar ook het sociaal team erg belangrijk zijn. We hebben al een sociaal team als pilot in Gorecht west. In dit team zitten medewerkers van werk en inkomen, schuldhulpverlening , maatschappelijkewerk, maar ook een wijkverpleegkundige die samenwerkt met de huisartsen. Juist de wijkverpleegkundigen die in nauw contact staat met de huisarts zou een rol kunnen vervullen in het onderzoeken naar de ondersteuningsbehoefte van de mantelzorger en het organiseren ervan.
U hoort het al, er is genoeg te doen met elkaar. Ik heb de volste vertrouwen dat onder regie van de gemeente, medewerkers van Kwartier zorg en welzijn, in de persoon van Maaike Louwsma en alle andere professionals, dit proces met alle belanghebbende goed zullen oppakken.
Wat mij betreft is er door mij genoeg gesproken over allerlei ontwikkelingen, nu terug naar vandaag. " De Dag van de Mantelzorger". Een dag waarbij we de mantelzorger in het zonnetje willen zetten. Wij organiseren de dag van de mantelzorger al enkele jaren hier in de Reensche Compagnie. Met altijd weer een prachtig programma.
Dit jaar als thema " yes we care" ja we hebben de zorg, ja we zullen zorgén, ja we maken ons zorgen. Een titel die je vanuit verschillende invalshoeken kunt aanvliegen. Maar vandaag staat het in teken dat wij om jullie geven en voor jullie gaan zorgen, zorgen dat jullie vanmorgen plezier hebben en kunnen ontspannen. En zoals ieder jaar zullen we afsluiten met een gezamelijk lunch. Als wethouder wil ik mijn waardering uitspreken voor de taak die jullie als mantelzorger vervullen. En dat doe ik dan ook hierbij en wens jullie allemaal een prachtig ochtend toe, geniet ervan.
Sinds een paar weken gaat ze naar de dagbesteding, daar staat zelfredzaamheid centraal. Ze kookt weleens, dekt de tafel en wast af. Daar moet je toch voor betaald krijgen? Als ik haar vertel dat het niet zo is, maar dat ze erheen gaat om overdag onder de mensen te zijn. Zegt ze: doe ik dan alles gratis?Vervolgens vraagt ze of ik haar aan ander werk kan helpen. Ze weet namelijk op dat moment niet meer dat ze volgend jaar 80 jaar word. Ze is regelmatig een groot deel van haar herinneringen kwijt. Ook niet dat ze al veertig jaar in Nederland woont. Ze heeft het vaak over haar broer, die in het dorpje Henar in Suriname woont. Ze vraagt regelmatig of ik haar kan afzetten. Als ik haar vertel dat ze acht uur moet vliegen voor ze in Suriname is, kijkt ze me aan en zegt vervolgens : ik ben toch niet zo gek dat ik het niet meer weet.
Ja als mantelzorger van een dementerende moeder is het niet altijd makkelijk. Ze woont sinds anderhalf jaar bij mijn broer, haar jongste zoon en schoondochter in. Ze hebben drie zonen van 20,13 en 4 jaar. In de weekenden nemen we de zorg over zodat ze als gezin tijd hebben voor elkaar. Je vraagt je regelmatig af wat moet je doen, corrigeren of niet. We willen haar natuurlijk blijven verbinden met het heden, ja met onszelf. We merken dat ze steeds meer onteigend word van haar herinneringen. Herrineringen die dierbaar zijn en haar verbind met haar dierbaren, met ons.We worden steeds minder een deel van haar leven, en worden geconfronteerd met het feit dat er niets te doen is aan dit proces. We voelen ons vaak machteloos en proberen alles te doen vanuit liefde en plicht, om haar nog een zo menswaardig mogelijk bestaan te geven tijdens haar laatste levensjaren.
Niet alleen vanuit mijn portefeuille maar ook dus door mijn persoonlijk ervaring weet ik hoe belangrijk mantelzorgers zijn. En dus ook hoe belangrijk het is dat ze ondersteund worden en gebruik kunnen maken van voorzieningen.
Zorgen voor je naasten doe je, inderdaad vanuit liefde en plicht die je te vervullen hebt. U allen hier als mantelzorger geeft die zorg die nodig is.
Veel Mantelzorgers combineren de verzorging, de emotionele ondersteuning en begeleiding van hun naaste steeds vaker met werk. Zij hebben hierbij aandacht en ondersteuning nodig: ten bate van henzelf, maar ook van de mensen voor wie zij zorgen en de arbeidsorganisaties waar ze werken.
Op dit moment is het mogelijk om hulp voor de mantelzorger te regelen via respijtzorg. Hierbij worden de mantelzorgtaken (tijdelijk) overgenomen door beroepskrachten of vrijwilligers. Respijtzorg kan ook buitenshuis worden gegeven. De persoon die zorg nodig heeft, gaat dan tijdelijk naar een logeeradres of dagopvang.
We zien dat de vraag naar mantelzorg steeds meer toeneemt. Sinds de jaren tachtig is het aantal bewoners van verzorgingstehuizen afgenomen: oudere mensen blijven langer zelfstandig wonen en willen dat ook graag. Liefst zo lang mogelijk. Die trend zal zich doorzetten en in een vergrijzende samenleving gaat het dan ook nog eens om steeds meer ouderen. Zelfstandig blijven wonen is vaak alleen maar mogelijk met inzet van thuiszorg en mantelzorg. De verwachting voor de komende jaren is dan ook: een groeiende groep zelfstandig wonende ouderen en daarmee een steeds groter appel op mantelzorgers.
Het is en blijft onze taak als lokale overheid met de toenemende druk en decentralisatietaken die naar ons toekomt om na te denken hoe we deze ondersteuning van mantelzorgers dicht bij huis kunnen regelen en bieden.
We zijn als gemeente hiermee bezig. Zoals u weet en in onze vaktermen genoemd hebben we de richting via een houtskoolschets sociaal domein vastgesteld. En zullen in 2014 met alle betrokken de inhoud bepalen. Hierbij zal de rol van de mantelzorger maar ook het sociaal team erg belangrijk zijn. We hebben al een sociaal team als pilot in Gorecht west. In dit team zitten medewerkers van werk en inkomen, schuldhulpverlening , maatschappelijkewerk, maar ook een wijkverpleegkundige die samenwerkt met de huisartsen. Juist de wijkverpleegkundigen die in nauw contact staat met de huisarts zou een rol kunnen vervullen in het onderzoeken naar de ondersteuningsbehoefte van de mantelzorger en het organiseren ervan.
U hoort het al, er is genoeg te doen met elkaar. Ik heb de volste vertrouwen dat onder regie van de gemeente, medewerkers van Kwartier zorg en welzijn, in de persoon van Maaike Louwsma en alle andere professionals, dit proces met alle belanghebbende goed zullen oppakken.
Wat mij betreft is er door mij genoeg gesproken over allerlei ontwikkelingen, nu terug naar vandaag. " De Dag van de Mantelzorger". Een dag waarbij we de mantelzorger in het zonnetje willen zetten. Wij organiseren de dag van de mantelzorger al enkele jaren hier in de Reensche Compagnie. Met altijd weer een prachtig programma.
Dit jaar als thema " yes we care" ja we hebben de zorg, ja we zullen zorgén, ja we maken ons zorgen. Een titel die je vanuit verschillende invalshoeken kunt aanvliegen. Maar vandaag staat het in teken dat wij om jullie geven en voor jullie gaan zorgen, zorgen dat jullie vanmorgen plezier hebben en kunnen ontspannen. En zoals ieder jaar zullen we afsluiten met een gezamelijk lunch. Als wethouder wil ik mijn waardering uitspreken voor de taak die jullie als mantelzorger vervullen. En dat doe ik dan ook hierbij en wens jullie allemaal een prachtig ochtend toe, geniet ervan.